WZORZEC: FCI 38
WELSH CORGI CARDIGAN
tłumaczenie z języka angielskiego Magdalena Zalewska 2017, rewizja lipiec 2022 Mirosław Redlicki
POCHODZENIE: Wielka Brytania
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 30.10.2016
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do pasienia i do towarzystwa
KLASYFIKACJA FCI:Grupa 1 – Psy pasterskie i zaganiające ( z wyłączeniem szwajcarskich psów do
bydła)
Sekcja 1 – Psy pasterskie.
Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE: Krępy, mocny, ruchliwy i wytrzymały pies, o wydłużonym tułowiu i ogonie
przypominającym lisią kitę, osadzonym w linii grzbietu.
WAŻNE PROPORCJE: Długość kufy w stosunku do głowy jak 3 do 5.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Czujny, żywy i inteligentny. Opanowany, bez śladu nerwowości lub
agresji.
GŁOWA: Lisia w kształcie i wyrazie.
MÓZGOCZASZKA: Szeroka i płaska między uszami, zwężająca się ku oczom, a ponad nimi trochę
wysklepiona.
Stop: umiarkowanie zaznaczony.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos:Czarny, lekko wystający, nie może być tępo zakończony.
Kufa: Zwężająca się ku nosowi.
Uzębienie: Zęby mocne, zgryz nożycowy, tzn. górne siekacze nad dolnymi, ściśle do nich
przylegające, ustawione prostopadle do szczęki. Żuchwa dobrze wykształcona, mocna, ale nie za
mocna.
OCZY: Średniej wielkości, przejrzyste, o żywym i łagodnym ale czujnym wyrazie. Raczej szeroko
rozstawione, z wyraźnymi kącikami. Możliwie ciemne lub stonowane z umaszczeniem, o ciemnych
powiekach. Oczy częściowo lub całkowicie niebieskie dopuszczalne tylko u psów niebieskich
marmurkowych.
USZY: Stojące, dość duże w porównaniu do wielkości psa, u nasady umiarkowanie szerokie, o lekko
zaokrąglonych czubkach, rozstawione w odległości mniej więcej 8 cm. Ustawione tak, że ich czubki
znalazłyby się na zewnątrz linii przeprowadzonych od końca nosa przez oczy. Osadzone daleko z
tyłu głowy, aby mogły być położone płasko na szyi.
SZYJA: Dobrze umięśniona, proporcjonalna do tułowia, płynnie przechodząca w łopatki.
TUŁÓW: Wydłużony i masywny.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Wyraźnie widoczna talia.
Klatka piersiowa: Dość szeroka, głęboka, z wyraźnym przedpiersiem. Dobrze ożebrowana.
OGON: Przypomina lisią kitę i stanowi przedłużenie linii grzbietu, długi na tyle, aby dotykał lub
prawie dotykał podłoża. W postawie trzymany nisko, w ruchu może być wzniesiony nieco powyżej
linii grzbietu, ale nie zakręcony.
KOŃCZYNY: Kościec mocny. Krótkie, ale nie aż tak, aby nie było „prześwitu” pod tułowiem.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatki: Skośnie ustawione, tworzące z ramionami kąt zbliżony do prostego, dobrze umięśnione.
Łokcie: Przylegające.
Ramiona: Lekko wykrzywione, opasujące szeroką klatkę piersiową.
Łapy: Okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach. Skierowane lekko na zewnątrz.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Mocne, dobrze kątowane, o dobrze umięśnionych udach i podudziach, i mocnym
kośćcu na całej długości. Krótkie.
Śródstopia: W postawie pionowe do podłoża i równoległe wobec siebie.
Stopy: Okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach.
RUCH: Żwawy i swobodny, łokcie przylegające, ani luźny, ani związany. Krok długi, niewysoki, pełna
harmonia akcji przodu i tyłu.
SZATA:
Sierść: Krótka lub średnio długa, twarda, możliwie prosta, z podszerstkiem, nieprzemakalna.
Maść: Uznane kolory to niebieski marmurkowy, pręgowany, rudy, śniady, trikolor z pręgowanym
podpalaniem i trikolor z rudym podpalaniem. Przy każdym z wymienionych umaszczeń mogą
występować typowe białe znaczenia na głowie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu, łapach, nogach i
biały koniec ogona. Biel nie może dominować ani na tułowiu, ani na głowie, na której w żadnym
razie nie może otaczać żadnego z oczu. Nos i powieki muszą być czarne. Maść czekoladowa i maści
rozjaśnione wysoce niepożądane.
WYMIARY I WAGA:
Idealna wysokość w kłębie: 30 cm.
Waga: Proporcjonalna do wielkości. Harmonia budowy ważniejsza od wielkości.
WADY:
Każde odstępstwo od powyższego wzorca powinno być uznane za wadę i oceniane stosownie do
stopnia nasilenia, wpływu na zdrowie i dobrostan psa, a także zdolność do wykonywania pracy, do
której był tradycyjnie przeznaczony.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Agresja lub nadmierna lękliwość.
Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania
N.B.:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra całkowicie umieszczone w worku
mosznowym
Do hodowli mogą być użyte tylko funkcjonalnie i klinicznie zdrowe psy o wyglądzie
typowym dla rasy.